Category: ေဆာင္းပါး

Published on Saturday, 06 April 2013 00:49

Written by ႏုိင္ဦး (ဒႆနိကေဗဒ)

တ႐ုတ္အေတြးအေခၚသမုိင္း၌ ကြန္းျဖဴးရွပ္ဝါဒႏွင့္ တာအုိဝါဒသည္ ထင္ရွားေသာ ဒႆနဂုိဏ္ႀကီး ႏွစ္ဂုိဏ္းျဖစ္ေသာ္လည္း တာအုိဝါဒသည္ လွ်ဳိ႕ဝွက္နက္နဲေသာ အသိပညာ၌ အေျခခံထား၏။ ျဗာဟၼဏဝါဒႏွင့္ ဗုဒၶဝါဒလုိပင္ တာအုိဝါဒသည္လည္း ဆင္ျခင္သိျဖင့္ ရရွိအပ္ေသာ အသိပညာတုိ႔ကုိ ဦးစား ေပးေလ့မရွိ။ ဆင္ျခင္သိ၏ အတုိင္းအတာႏွင့္ အဆက္အစပ္ကုိ ေကာင္းစြာနားလည္ထားသည့္ တာအုိဝါဒီတုိ႔အတြက္ ဆင္ျခင္သိမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းသည္ပင္ တာအုိဝါဒီတုိ႔အတြက္ အေျခခံ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့၏။ ေယာဂ၊ ေဝဒႏၱႏွင့္ မဂၢင္ရွစ္ပါးကဲ့သုိ႔ ျဗာဟၼဏဝါဒႏွင့္ ဗုဒၶဝါဒရွိ လြတ္ေျမာက္ရာ နည္းလမ္းမ်ားလုိပင္ တာအုိဝါဒသည္လည္း လြတ္ေျမာက္ရာ နည္းလမ္းအျဖစ္ က်င့္သုံးႏုိင္သည့္ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ တာအုိဝါဒသည္ တင္းက်ပ္ေသာ ယုံၾကည္မႈ ဥပေဒသတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ပုိ၍အေလးအနက္ထားသည့္အတြက္ သီအုိရီ ႐ူပေဗဒႏွင့္ အေရွ႕တုိင္း အေတြးအေခၚတုိ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာရာတြင္ တာအုိဝါဒသည္ ပုိ၍အေထာက္အကူျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူရ လိမ့္မည္ ျဖစ္၏။

အစဥ္အလာ ယုံၾကည္မႈအစဲြႏွင့္ ဆင္ျခင္ျခင္း၏ အျပစ္အနာအဆာတုိ႔ကုိ ရွာႀကံ၍ ေဝဖန္ရာ၌ တာအုိ ဝါဒီတုိ႔သည္ အျခားအေရွ႕တုိင္းအေတြးအေခၚ ဂုိဏ္းမ်ားထက္ပုိ၍ လက္ဝါးေစာင္းထက္၏။ လူသား၏ ဆင္ျခင္သိျဖင့္ တာအုိကုိ ဘယ္ေတာ့မွ နားမလည္ႏုိင္ဟု တာအုိဝါဒီတုိ႔က ယုံၾကည္ထား၏။ တာအုိ ပညာရွင္ ေခ်ာင္ဇူးအဆုိအရ အလြန္အမင္း ခ်ဲ႕ကားထားသည့္ အသိပညာျဖင့္ တာအုိကုိ ဖမ္းဆုပ္၍ မရ။ တာအုိ၌ ဆင္ျခင္ျခင္းသည္ လူကုိ အသိႂကြယ္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တာအုိရဟန္းတုိ႔သည္ ဆင္ျခင္နည္းစနစ္တုိ႔ကုိ ပစ္ပယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္ ေခ်ာင္ဇူးေရးသားျပဳစုခဲ့သည့္ စာအုပ္၌ ဆင္ျခင္းျခင္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံမႈတုိ႔ကုိ ျပက္ရယ္ျပဳထားသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေခ်ာင္ဇူးက 'ေခြးကုိ ျမင့္ျမတ္သည္ဟု မယူဆ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေခြးသည္ ကုိက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ လူတစ္ဦးကုိ ပညာရွိဟု မမွတ္ယူႏွင့္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိ ေသာ္ ထုိသူသည္ ကၽြမ္းက်င္ပါးနပ္စြာ စကားေျပာတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ လူမႈေရးက်င့္ဝတ္၊ ကုိယ္ က်င့္တရားတုိ႔ကုိပင္ ယုတၱိနည္းက်ဆင္ျခင္နည္းသည္လည္း လူတုိ႔ႀကံဆထားသည့္ အရာသာျဖစ္ သည္' ဟုေဖာ္ျပထား၏။
တာအုိဝါဒီတုိ႔သည္ ေလာကီေရးရာတုိ႔၌ စိတ္ဝင္စားျခင္း မရွိေသာ္လည္း တာအုိ၏ အမူအက်င့္ႏွင့္ သေဘာသဘာဝကုိ သိျမင္ေရးအတြက္ သဘာဝတရားကုိ စူးစုိက္ေလ့လာတတ္ၾက၏။ တာအုိ အယူ အဆတခ်ဳိ႕သည္ နီးနီးစပ္စပ္ တူညီမႈရွိေသာ္လည္း ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာစစ္ေဆးနည္းႏွင့္ ဆင္ျခင္ျခင္းကုိ အယုံအၾကည္ မရွိသည့္အတြက္ တာအုိဝါဒ၌ သိပၸံပညာကဲ့သုိ႔ သီအုိရီမ်ား မေတြ႕ရျခင္း ျဖစ္သည္။
မည္သုိ႔ဆုိေစ ႐ုတ္တရက္ သိျမင္ေသာ အသိ၌ အေျခခံကာ သဘာဝဓမၼကုိ စူးစမ္းရွာေဖြထားသည့္ တာအိုဝါဒီတုိ႔၏ သိျမင္မႈတုိ႔သည္ ေမာ္ဒန္႐ူပေဗဒမွ ရရွိထားသည့္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာတူညီ ျခင္းလည္း ရွိ၏။ တာအုိဝါဒီတုိ႔၏ အေရးပါသည့္ ထုိးထြင္းသိျမင္မႈမ်ားစြာအနက္ တစ္ခုမွာေျပာင္းလဲ ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ အေျခခံ သဘာဝဓမၼ လကၡဏာတစ္ခုကုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
ရွင္သန္လႈပ္ရွားေနသည့္ သဘာဝဓမၼကုိ ေလ့လာရာမွ သိျမင္လာေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းကုိ ေခ်ာင္ဇူးက အရာဝတၳဳအားလုံး၏ ႀကီးထြားမႈႏွင့္ ေျပာင္းလဲျခင္းအတြက္ အဖူးအေညႇာက္ႏွင့္ လကၡဏာရပ္တုိင္း သင့္ရာသင့္ရာ ပုံသဏၭာန္တုိ႔ ရွိၾက၏။ ထုိအတြင္း၌ပင္ တေရြ႕ေရြ႕ရင့္မာမႈႏွင့္ ပ်က္စီးျခင္းတုိ႔ ရွိၾကျပန္ ၏။ သဘာဝဓမၼ၏ ေျပာင္းလဲမႈတုိ႔သည္ ယင္ ႏွင့္ ယန္ ဆန္႔က်င္ဘက္အစြန္းတုိ႔၏ အျပန္အလွန္ တြန္းထိုးေနသည့္ အေျခအေနမွ အသြင္သဏၭာန္မ်ား ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ အစုံ၌ ျဖစ္ေစ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အျပန္အလွန္ လႈပ္ရွားဆက္ႏႊယ္ေနသည့္ အေျခအေနမ်ား တစ္ရပ္ၿပီး တစ္ရပ္ ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆုိခဲ့၏။
အမွန္အားျဖင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္တုိ႔ သြယ္ဝုိက္စြာ ေပါင္းစည္းေနသည္ဟူေသာ အယူအဆကုိ အေနာက္ တုိင္းသားတုိ႔ လက္ခံရန္မ်ားစြာခက္ခဲလိမ့္မည္ ထင္သည္။ အေၾကာင္းမွာ အေနာက္တုိင္းသားတုိ႔၏ ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာ စိစစ္နည္းႏွင့္ ယုတၱိေဗဒသည္ ထုိအယူအဆကုိ အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္ခုခံေနသည့္ အတြက္ ျဖစ္၏။ တစ္နည္းဆုိေသာ္ ဆန္႔က်င္ေနသည့္ အေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ တန္ဖိုးတုိ႔သည္ တူညီသည့္ အရာ မ်က္ႏွာျပင္ႏွစ္ဖက္ ျဖစ္သည္ဆုိေသာအခ်က္က အေနာက္တုိင္းသားတစ္ဦးအတြက္ ျပႆနာ ျဖစ္ေနဟန္တူ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေခ်ာင္ဇူးက ဤအရာသည္ ထုိအရာျဖစ္ကာ၊ ထုိအရာသည္ပင္ ဤအရာျဖစ္၏။ 'ဤ' ႏွင့္ 'ထုိ' ဟူေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္တုိ႔ ျပတ္စဲသြားျခင္းသည္ တာအုိ၏ အႏွစ္သာရ ပင္ျဖစ္၏။ ဝင္႐ုိးႏွင့္ တူသည့္ ထုိအႏွစ္သာရသည္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေျပာင္းလဲမႈတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေပၚေစေသာ ဗဟုိခ်က္လည္း ျဖစ္သည္ဟု ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။
ထုိဖြင့္ဆုိခ်က္မွတစ္ဆင့္ တာအုိဝါဒီတုိ႔က လူ႔အျပဳအမူဆုိင္ရာ အေျခခံဥပေဒသ ႏွစ္ခုကုိထုတ္ယူျပခဲ့ ၏။ အၾကင္သူတစ္ဦးသည္ မည္သည့္အရာကုိ အလုိရွိသည္ျဖစ္ေစ ထုိသူသည္ယင္း၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ မွအစျပဳရလိမ့္မည္ ဆုိ၏။ ဥပမာ ရယူရန္အလုိ႔ငွာ ဦးစြာေပးကမ္းရလိမ့္မည္ ျဖစ္၏။ ႀကီးထြားရန္အလုိ႔ ငွာ ဦးစြာေသးငယ္ရလိမ့္မည္ ျဖစ္၏။ ထုိနည္းတူစြာ တစ္ခုခုကုိထိန္းသိမ္းထားလုိလွ်င္ ယင္း၏ ဆန္႔က်င့္ဘက္ကုိလည္း လက္ခံသင့္ေၾကာင္း၊ ဥပမာ ဗလာက်င္းထားပါ။ သင့္၌ ျပည့္လွ်ံလာပါလိမ့္ မည္။ ညြတ္ေပ်ာင္းပါ ေျဖာင့္တန္းလာပါလိမ့္မည္ စသျဖင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္တုိ႔၏ သဘာဝကုိလွပစြာ တင္ျပထား၏။ ထုိအေျခအေနသည္ အျမင့္ဆုံးအဆင့္ ေရာက္ရွိသြားသည့္ တာအုိရဟန္း၏ ဘဝအျမင္ တစ္ရပ္လည္းျဖစ္၏။ တာအုိဝါဒီတုိ႔၏ ေျပာင္းလဲျခင္းဆုိင္ရာ အယူအဆကုိ ေဖာ္ျပရာတြင္အေရးပါ ေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္မွာ ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ အခ်ဳိ႕ေသာအင္အားစုတုိ႔၏ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ တည္ ရွိေနသည္မဟုတ္ဘဲ အေျခအေနအရပ္ရပ္အတြင္း၌ပင္ ဗီဇအားျဖင့္ တည္ရွိေနသည့္ ကုိင္းညြတ္မႈ သုိ႔မဟုတ္ လားရာသေဘာ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိကုိင္းညြတ္မႈအေပၚ တာအုိ၏လႈပ္ရွားမႈတုိ႔သည္ အဓမၼျဖစ္ေစသည့္ သေဘာမဟုတ္ သဘာဝက်က် အလုိအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အလုိအေလ်ာက္သေဘာသည္ လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ဆုိင္သည့္ တာအုိ၏ စည္းမ်ဥ္းလည္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ လူသားအျပဳအမူမ်ားအား တာအုိ၏စီမံခန္႔ခဲြမႈေပၚ၌ အေျချပဳထားသည့္အတြက္ အလုိအေလ်ာက္ သေဘာသည္ လူ႔အျပဳအမူအားလုံး၏ လကၡဏာတစ္ခု ျဖစ္သင့္သည္ဟုလည္း ဆုိ၏။ တာအုိဝါဒီတုိ႔ အတြက္ သဘာဝႏွင့္ညီညြတ္စြာ ျပဳမူေနထုိင္ျခင္းဆုိသည္မွာ လူတစ္ဦး၏မွန္ကန္သည့္ သဘာဝအရ အလုိအေလ်ာက္ျပဳမူျခင္း ျဖစ္၏။
တစ္နည္းအားျဖင့္ လူတစ္ဦး၏ ထုိးထြင္းသိျမင္ေသာ အသိပညာကုိအားထားယုံၾကည္လ်က္ ထုိအသိ ပညာသည္လည္း အျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြင္း ဗီဇအားျဖင့္ရွိေနသည့္ ေျပာင္းလဲျခင္းဥပေဒမ်ားကဲ့သုိ႔ လူ႔စိတ္အတြင္း တည္ရွိေနသည့္အရာလည္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္ တာအုိရဟန္းတို႔သည္ ထုိးထြင္းသိျမင္မႈရရွိသည့္ အသိပညာျဖင့္ ေနထုိင္က်င့္ႀကံကာ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ညီညြတ္စြာ လက္ခံ ေလ့ရွိ၏။
ပညာရွင္ ဟုိင္နန္ဇူး၏ အဆုိအရ သဘာဝအစီအမံအတုိင္း လုိက္ပါေနသူသည္ တာအုိစီးေၾကာင္း အတြင္း ေမ်ာပါေနျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိကဲ့သုိ႔ အျပဳအမူကုိ တာအုိဝါဒီတုိ႔က 'ဝူဆုိင္း' ဟု ဆုိ၏။ အဓိပၸာယ္ မွာ မလႈပ္မရွားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေခ်ာင္ဇူး၏ အဆုိအရ မလႈပ္မရွားျခင္း ဆုိသည္မွာ ဘာမွ်မလုပ္ဟု ဆုိလုိသည္ မဟုတ္။ တိတ္ဆိတ္စြာေနျခင္းလည္း မဟုတ္။ အရာရာတုိင္းကုိ သဘာဝအရ ခြင့္ျပဳလုိက္ ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အၾကင္သူတစ္ဦးသည္ သဘာဝႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေနသည့္ အျပဳအမူတုိ႔ ကုိ ေရွာင္ၾကဥ္မည္ဆုိလွ်င္ တာအုိႏွင့္ ညီညြတ္လ်က္ ထုိသူ၏အျပဳအမူသည္လည္း ေအာင္ျမင္လိမ့္ မည္ဆုိ၏။
ထုိသေဘာကုိပင္ ေခ်ာင္ဇူးကမလႈပ္မရွားျခင္းျဖင့္ အရာရာကုိျပဳလုပ္ႏုိင္သည္ဟု ဖြင့္ဆုိခဲ့၏။ ယင္ႏွင့္ ယန္၏ ျခားနားမႈသည္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမႈသမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းတစ္ခု ျဖစ္႐ုံသာမက တ႐ုတ္အေတြးအေခၚဂုိဏ္းႀကီး ႏွစ္ဂုိဏ္း၏ေၾကးမုံအသြင္လည္း ျဖစ္၏။ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒ သည္ တက္ႂကြျခင္း၊ လႈပ္ရွားျခင္း၊ ဆင္ျခင္ျခင္းစသည့္ အဖုိသေဘာေဆာင္ေသာ ယန္ကုိ ကုိယ္စားျပဳ ကာ တာအုိဝါဒသည္ ၿငိမ္သက္ေလးနက္ျခင္း၊ ေကြးညြတ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္း၊ ထြင္းေဖာက္သိျမင္ျခင္းစ သည့္ အမသေဘာေဆာင္ေသာ ယင္ကုိ ကုိယ္စားျပဳထားျခင္း ျဖစ္သည္။ တာအုိဝါဒီတုိ႔ ကုိယ္တုိင္က လည္း လူ႔သဘာဝကုိ ယင္ႏွင့္ ယန္ျဖင့္ သဘာဝဟန္ခ်က္အား ထိန္းသိမ္းႏုိင္သည္ဟု ယုံၾကည္ထား ၾက၏။ .maukkha.org