=====================
ဦးခ်န္ထြန္းကို ရခိုင္ျပည္နယ္၊ စစ္ေတြၿမိဳ႕ ေရႊစလြယ္ရ သူေဌးႀကီး ဦးရဲေက်ာ္သူ၊ ေဒၚသံ ဒါျဖဴတို႔မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသန္႔စင္ၿပီး၊ အေဖ့ေျခရာနင္းခဲ့၍ ထိုေခတ္ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံ
သာမက ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ား တလြားအထိပင္ သူ၏အရွိန္အ၀ါ လႊမ္းမိုးခဲ့ေသာ နာမည္ႀကီး ဥပေဒ
ပါရဂူတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။
ဦးခ်န္ထြန္းသည္ ဥပေဒဘြဲ႕ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ျဖစ္ေသာ (၁၈၈၁) ခုႏွစ္တြင္ ေရာမဥပေဒ
ဘာသာရပ္၊ ဥပေဒအတတ္ပညာ ဘာသာရပ္၊ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတို႔၏ ေရွးေဟာင္းထံုးတမ္းစဥ္လာ
ဘာသာရပ္မ်ား အားလံုးမွာ အမွတ္အမ်ားဆံုး ဂုဏ္ထူးႏွင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့၍ ၀ိတိုရိယ ဘုရင္မႀကီး
ကိုယ္တိုင္ ၀ိတိုရိယေရႊတံဆိပ္ဆုကို ခ်ီးျမင့္ခဲ့သည္။ ဘာသာရပ္တိုင္းတြင္ ထူးခၽြန္ဆု(ဂုဏ္ထူး)
ရရွိခဲ့၍ ဘာသာရပ္တစ္ခုလွ်င္ ထိုေခတ္က ေပါင္စတာလင္ (၁၀၀)စီ ခ်ီးျမင့္ျခင္း ခံရသူျဖစ္သည္။
ဦးခၽြန္ထြန္း ရရွိခဲ့ေသာ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အမွတ္မ်ိဳးကို ဒုတိယ ကမၻာစစ္ျဖစ္ခဲ့ေသာအခ်ိန္
ထိ ေနာက္ထပ္ ထိုဆုမ်ိဳးရရွိသူ လံုး၀(လံုး၀) မရွိခဲ့ဟုသိရသည္။ ရန္ကုန္သို႔ျပန္လာၿပီး ၀ိတိုရိယ
ဘုရင္မဆုကို လည္ပင္းတြင္ဆြဲ၍သြားလွ်င္ ဦးခ်န္ထြန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆံုမိေသာလူတို
သူ႕ကို အေလးျပဳၾကရသည္။ စက္ဘီးစီးလာသူ ျဖစ္ေနလွ်င္ စက္ဘီးမွဆင္းၿပီး ရပ္၍ အေလးျပဳ
ၾကရသည္။
၀ိတိုရိယ ဘုရင္မႀကီးက သူတို႔အုပ္စိုးေသာ ကိုလိုနီႏိုင္ငံမ်ားထဲမွ ဤမွ်ေလာက္ ပညာ
ေတာ္ေသာ ကေလးမ်ိဳး ရွိသည္ကို တအံတၾသ ျဖစ္မိသည္ဟု သိရသည္။ ေတြ႕ခ်င္လြန္း၍ အေခၚ
ခံရေသာ ေမာင္ခ်န္ထြန္းကို ဘုရင္မႀကီးက လက္ဆြဲႏုတ္ဆက္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ ဧည့္ခံပြဲႏွင့္ ဧည့္
ခံခဲ့သည္။ ၀ိတိုရိယ ဘုရင္မႀကီးဆုကို သူကိုယ္တိုင္ခ်ီးျမွင့္ၿပီး ဘုရင္မႀကီး၏ သားေတာ္ႏွင့္ ေတာ္
၀င္နန္းသံုး ျမင္းရထားကို အတူစီးခြင့္ရေသာ ဆုလည္းပါ၀င္သည့္အျပင္ နန္းေတာ္ထဲ အခ်ိန္မေရြး
၀င္ထြက္သြားလာႏိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးကိုပင္ ဘုရင္မက ေပးအပ္ခဲ့သည္ဟု သိရပါသည္။
ဦးခ်န္ထြန္းသည္ အဂၤလန္တြင္ေနစဥ္ The Nature and Value of Jurisprudence စာ
အုပ္ကို Messrs Sweet And Maswell စာအုပ္တိုက္မွ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသးသည္။ ယင္းစာအုပ္သည္
အလြန္လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့၍ တတိယအႀကိမ္ထိပင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ရသည္ဟု သိရပါသည္။ ဦးခ်န္ထြန္း
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ Leading Cases in Burmese Law စာအုပ္ႏွင့္ Burmese
Buddhist Law စာအုပ္(၂) အုပ္ကို ေရးသားခဲ့သည္။ ယင္းစာအုပ္ (၂)အုပ္သည္ ယေန႔ထက္တိုင္
ျမန္မာတရားေရးဌာနတြင္ လက္သံုး (Manual) အျဖစ္ အသံုျပဳေနဆဲဟု သိရပါသည္။
ၿဗိတိသွ်အစိုးရသည္ စီမံကိန္းခ်၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ေခတ္မီၿမိဳ႕ေတာ္ျပဳလုပ္ခဲ့ရာ အကြက္
ရိုက္ၿပီး အိမ္ရာတိုက္တာမ်ား ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုစဥ္က ယခုသိမ္ႀကီးေစ်းေနရာတြင္
ဆူးေလေစတီေလာက္ႀကီးေသာ “က်ိဳက္ျမတ္သံခ်ိဳ” ေစတီတစ္ဆူ ရွိခဲ့သည္ကို လမ္းႏွင့္မလြတ္၍
ၿဖိဳဖ်က္ပစ္ခဲ့ပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း အားလံုးနီးပါးကို အကြက္မ်ားခ်ရာတြင္
မလြတ္ဆိုၿပီး ယခုလမ္းမေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ က်ံဳးႀကီးလမ္း သရက္ေတာဥယ်ာဥ္အတြင္း စုေပါင္း၍
ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့သည္။ (ယေန႔တိုင္ သရက္ေတာ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ထိုစဥ္ကအမည္အတိုင္း ဘုန္း
ႀကီးေက်ာင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနပါေသးသည္။)
ဒုတိယအႀကိမ္ လမ္းမ်ားတိုးခ်ဲ႕ရာတြင္ လမ္းမလြတ္ဟုဆိုၿပီး ဆူးေလေစတီကို ယခုေနရာ
မွ အျခားေနရာသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းရန္ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုစဥ္က ၿဗိတိ
သွ်အရာရွိမ်ား တင္ျပခ်က္တြင္ ေနာက္အႏွစ္ (၅၀-၁၀၀) အတြင္း ရန္ကုန္ၿမိဳကသည္ ကမၻာ့အ
ဆင့္မီ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္လာမည္ျဖစ္ရာ ပတ္ခ်ာလည္၀ိုင္းရံလ်က္ရွိေသာ မိုးထိျမင့္မား
သည့္ တိုက္တာ အေဆာက္အအံုမ်ား၏ ေအာက္ ေရာက္ေနမည္ ျဖစ္ပါ၍ မသင့္ေလ်ာ္ဟု အ ေၾကာင္းျပခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားစိတ္ႀကိဳက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ေနရာတစ္ခုသို႔ ေရြး၍ ပံုတူ
ေဆာက္လုပ္ေပးမည္ဟု အေၾကာင္းျပခဲ့ပါသည္။ ယင္းကိစၥကို အဂၤလိပ္အရာရွိမ်ား အပါအ၀င္ ျမန္
မာအရာရွိမ်ားက ကန္႔ကြက္သူမရွိ သေဘာတူခဲ့ပါသည္။
ဦးခ်န္ထြန္းတစ္ေယာက္သာ အႀကီးအက်ယ္ ေဒါသူပုန္ထၿပီး ကန္႔ကြက္ပါေတာံသည္။
အဂၤလိပ္ေခတ္တြင္ အထက္မွခ်မွတ္ေသာ အမိန္႔တစ္ခုကို လုပ္သင့္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္သင့္သည္
ျဖစ္ေစ မေျပာရဲေသာေခတ္ ျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္ျပဳတ္မွာ ေၾကာက္သည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္
မည္သူမွ် ဦးခ်န္ထြန္းဖက္မွ မားမားမတ္မတ္ရပ္၍ ေျပာမည့္သူ မရွိခဲ့ပါ။ ဦးခ်န္ထြန္းစကား လံုး၀
အရာမေရာက္ခဲ့ပါ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ ထံုးတမ္းစဥ္လာတြင္ ဘုရားတည္ၿပီးလွ်င္ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း
ဖ်က္ျခင္း ျပဳလုပ္ရိုးထံုးစံမရွိဟု တင္ျပခဲ့ပါသည္။
အလားတူ အဂၤလန္ကို ေခတ္မီၿမိဳ႕ေဆာက္လုပ္စဥ္ကလည္း Square Building အ၀ိုင္းကို
ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အအံု တစ္ခုအေနျဖင့္ “ဘာေၾကာင့္ခ်န္ထားခဲ့သလဲ” လို႔ အေရးဆိုခဲ့ပါေသး
သည္။ ဦးခ်န္ထြန္း ကန္႔ကြက္ခ်က္မ်ားသည္ လံုး၀ အရာမေရာက္ခဲ့၍ စေနေထာင့္မွစ၍ ဆူးေလ
ေစတီကို ဖ်က္ပါေတာ့သည္။ ဦးခ်န္ထြန္းက အာဂသတၱိရွင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ လုပ္ရဲေသာသတၱိရွိ
သည္။ အလုပ္ျပဳတ္ခ်င္ ျပဳတ္ပါေစ။ သူ လံုး၀ေနာက္မဆုတ္ခဲ့ပါ။ သူ႕ကို ေရႊတံဆိပ္ဆု ေပးထား
ေသာ ၀ိတိုရိယဘုရင္မကို ခ်က္ခ်င္း သတိရလာသည္။ မၾကာပါ။ ေၾကးနန္းရိုက္ၿပီး၊ စာတစ္ေစာင္
လည္း ဘုရင္မထံ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေရးသားေပးပို႔လိုက္ပါသည္။
ဦခ်န္ထြန္း၏ေက်းဇူး၊ ၀ိတိုရိယဘုရင္မႀကီး၏ အမိန္႔ေၾကာင့္ ယေန႔ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ ဆူးေလေစတီကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္တြင္ ေတြ႕ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဦးခ်န္ထြန္း၏ ေက်းဇူးကား
အလြန္ႀကီးမားပါသည္။ ဆပ္၍ကုန္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဆူးေလေစတီကို ဖူးေတြ႕ရတိုင္း ဦးခ်န္ထြန္း
ကို သတိရသင့္ပါသည္။
{ေအးသိန္း၏ ႏိုင္ငံအက်ိဳးျပဳ အဖိုးတန္ရတနာမ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပါသည္။}
ဦးသိန္းေ၀။
http://www.facebook.com/
http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။
===================
“အဓိဌာန္”
========
ငါ့တြက္မ်ားေျမာက္ ခ်မ္းသာေရာက္ဖို႔
ခုေလာက္ႀကိဳးကုတ္ အားမထုတ္ဘူး
ဗုဒၶ ျမတ္စြာ သာသနာ၏
ရွည္စြာအဓြန္႔ ေရာင္လ်ံကြန္႔ဖို႔
စြန္႔စြန္႔ စားစား ငါႀကိဳးစားသည္
စိတ္ထား ငါ့မွာ အၿမဲတည္း။ ။
(ဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)
![= = = ျမန္မာႏိုင္ငံ ဗုဒၶဘာသာ အတြက္ ျခိမ္းေျခာက္မႈႏွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာတို႕၏ လက္နက္တပ္ဆင္မႈ = = = (ဘာသာျပန္ ၂) KMS 15 AUG 2013
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဗုဒၶဘာသာ အတြက္ ျခိမ္းေျခာက္မႈႏွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာတို႕၏ လက္နက္တပ္ဆင္မႈ -
(ရွီနာလီ ၀ါဒူးဂ်္)
ၾသဂုတ္ ၁၂၊ ၂၀၁၃
“ရိုဟင္ဂ်ာ”ဆိုသည္မွာ မည္သူမ်ားနည္း
“ရိုဟင္ဂ်ာ”ဟု ရည္ညႊန္းခံေနရသူမ်ားသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံႏွင့္ နယ္နိမိတ္ျဖစ္ေသာ နတ္ျမစ္ကို ျဖတ္လွ်က္ ရခိုင္ျပည္နယ္ရွိ ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာ ျမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ေနထိုင္လွ်က္ ရွိၾက၏။
Who are the “Rohingyas”
Those being referred to as “Rohingyas” live in Buthidaung and Maungdaw Townships of Rakhin (Arakan State) across Naaf River which borders Bangladesh.
(၁၉၄၈) ခုႏွစ္တြင္ ျဗိတိန္ထံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေနာက္တြင္မွ “ရိုဟင္ဂ်ာ”ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ရည္ညႊန္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းမတိုင္မီက “ရိုဟင္ဂ်ာ”ဟူေသာ အမည္ကို မည္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းတြင္ ျဖစ္ေစ၊ သို႕မဟုတ္ သန္းေခါင္စာရင္းတြင္ပင္ ျဖစ္ေစ ေပၚေပါက္ျခင္းမရွိေပ။ အကယ္၍ ၎သည္ ေျပာဆိုေနသည့္အတိုင္း သီးျခား လူမ်ိဳးအုပ္စုတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထိုအမည္သည္ တစ္ေနရာရာတြင္ ပါရွိသင့္ေပသည္။ ဤသည္ပင္ ရခုိင္ေဒသမ်ားျဖစ္ေသာ စစ္ေတြ၊ ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာတို႕တြင္ ေနထိုင္လွ်က္ရွိေသာ လူမ်ားက ရိုဟင္ဂ်ာဟူေသာ အမည္ကို - ႏိုင္ငံတကာ၌ သတင္းမေကာင္းစြာျဖင့္ သံုးႏႈန္းေနေသာ္လည္း - အဘယ္ေၾကာင့္ မၾကားဖူးခဲ့ၾကျခင္းကို ရွင္းလင္းျပေနေပသည္။ ထိုနာမည္သည္ပင္လွ်င္ ရိုရွန္ညာ ဟူ၍ ရခုိင္ျပည္ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ သံုးေသာ ဘဂၤလီ ဘာသာစကား နာမ္ပုဒ္မွ ဆင္းသက္လာျခင္းျဖစ္ေပသည္။ “ရိုဟင္ဂ်ာ”မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေျပာဆိုေနၾကေသာ မည္သည့္စကားသံကိုမွ် မေျပာၾကဘဲ ဘဂၤလီစကားကိုသာ အက်အန ေျပာၾကသည္၊ ဘဂၤလီ ကဲ့သို႕ ၀တ္ဆင္ၾကသည္၊ ထို႕ျပင္ သူတုိ႕သည္ ဘဂၤလီလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ဆင္တူကာ အစားအစာကိုလည္း - ျမန္မာႏွင့္ မတူဘဲ - ဘဂၤလီလူမ်ိဳးမ်ားနည္းတူ ျပင္ဆင္ၾကေလသည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ “ရိုဟင္ဂ်ာ”ဟု သူတို႕ဘာသာ ေခၚဆိုၾကေသာ ထိုလူမ်ားသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွ အရင္းအျမစ္ခံေသာ သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက ေတာက္ေလ်ာက္ ေျပာဆိုျခင္း၏ အေၾကာင္း မဟုတ္ပါသေလာ ?
Reference to “Rohingya” by name was only after Burma gained independence from Britain in 1948. Prior to that the name “Rohingya” does not appear in any Burmese history or even census. If it was a separate ethnic group as being claimed the name should feature somewhere. This also explains why people living in Sittwe, Buthidaung and Maungdaw areas of Arakan (Rakhine) have not heard the name Rohingya though it is infamously used internationally. The name itself is derived from the Bengal noun for Arakan which is Roshanga. The “Rohingyas” do not speak any of the dialects spoken in Burma but they do speak Bengali, they dress like Bengali and they look like Bengalis and they prepare food like Bengalis – not Burmese. Is this why Burmese continue to claim that the people who call themselves “Rohingyas” originated from Bangladesh?
ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ ယခုအခါ အေရအတြက္ (၈၀၀,၀၀၀) ရွိေနျပီဟု ဆိုသည္။
The Rohingyas are said to now number 800,000.
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဂ်ပန္သိမ္းပိုက္မႈ အျပီးတြင္ ဘဂၤလီမူစလင္မ်ားအား လက္နက္တပ္ဆင္ေပးျပီးေနာက္ ျဗိတိသွ်တို႕ ဆုတ္ခြာသြားၾကရာ လက္ေဆာင္ရေသာ လက္နက္မ်ားကို ရခုိင္ေက်းရြာမ်ားကို အလံုးစံု ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ သမိုင္းပညာရွင္ (ေဒါက္တာ) ေအးခ်မ္းက ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားက - ဂ်ပန္တို႕ကို တိုက္ခုိက္ရမည့္အစား - (အေရးပိုင္ ဦးဦးေက်ာ္ခိုင္ အပါအ၀င္ ရခိုင္လူမ်ိဳး ၂၀,၀၀၀ ႏွင့္) ရခုိင္ရြာမ်ားကို မည္သို႕ ဖ်က္ဆီးခဲ့ေၾကာင္း အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေပးထားသည္။
The British retreated after Japanese occupation of Burma after arming these Bengali Muslims who used the gifted arms to wipe out entire Arakan villages. Historian Aye Chan gives details of how the Rohingyas destroyed Arakanese villages (20,000 Arakanese including Deputy Commissioner U Oo Kyaw Khaing) instead of the Japanese.
“ရုိဟင္ဂ်ာ”တို႕သည္ အေရွ႕ဘေဂၤါ (လက္ရွိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ)တြင္ ပါ၀င္ျပီး ျဗိတိသွ်တို႕က ၎တို႕အတြက္ မူစလင္ အမ်ိဳးသား နယ္ေျမတစ္ခု ေပးရန္ ကတိျပဳခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤနာမည္ကို အသံုးျပဳေစရန္ တီထြင္ခဲ့ေလသလားဟု အေတြးပြားဖြယ္ ရွိေပသည္။ “ရိုဟင္ဂ်ာ”တို႕သည္ ပါကစၥတန္မွ ဂ်င္းနားအား ခ်ည္းကပ္၍ - (၁၉၇၁)ခုႏွစ္တြင္ အိႏိၵယက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံကို မဖန္တီးေပးမီက ရွိခဲ့ေသာ - အေရွ႕ ပါကစၥတန္ႏွင့္ ရခုိင္ေျမာက္ပိုင္းကို ေပါင္းစည္းခ်ိတ္တဲြေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့သည္။ စီအိုင္ေအ [အေမရိကန္ ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရး ေအဂ်င္စီ] ႏွင့္ အမ္အိုင္ ၆ [ျဗိတိသွ် စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ၆]တို႕သည္ - အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ပဋိပကၡျပႆနာရပ္တစ္ခုကို ဖန္တီးရန္အတြက္ - (၁၉၇၈)ခုႏွစ္ႏွင့္ (၁၉၉၁)ခုႏွစ္တို႕တြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံသို႕ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား ထြက္ေပါက္ရွာျခင္းကိစၥမ်ား၌ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့ရာ - “ဗုဒၶဘာသာ အၾကမ္းဖက္၀ါဒ”ဟု ဆိုေသာ ဇာတ္လမ္းတဲြမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏႊယ္သမွ်မွာ ဤ ကတိကို ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
We can but wonder whether the usage of the name was created by Britain because the “Rohingyas” belonged to the Chittagong District of East Bengal (present Bangladesh) and the British promised them a Muslim Nation Area. “Rohingyas” approached Jinnah of Pakistan and requested that he incorporate North Arakan with East Pakistan before India created Bangladesh in 1971. The CIA and MI6 were involved in the exodus of Rohingyas in 1978 and 1991 to Bangladesh to create an international crisis and it is the realization of this promise that the whole fanfare of “Buddhist terrorism” is all about.
အကယ္၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႕သည္ မွန္ကန္မႈႏွင့္ နီးစပ္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ဆက္လက္ကိုင္စဲြထားမည္ ဆိုပါက ရခုိင္ရွိ မူစလင္အားလံုးကို ၎တို႕၏ မူရင္းမွာ ျဗိတိသွ် အုပ္စုိးစဥ္ကာလအတြင္းက ဘဂၤလီ၀င္ေရာက္မႈပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျခရာခံႏိုင္ျပီး ဤအခ်က္ကို (၁၈၇၀)ခုႏွစ္မ်ားမွ (၂၀)ရာစု အလယ္ပိုင္းအထိ လံုလံုေလာက္ေလာက္ စာရင္းျပဳစုလွ်က္ ရွိထားေပသည္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ပဋိပကၡမ်ား လႈံ႕ေဆာ္စတင္ေပးျခင္းျဖင့္ အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္ေနထိုင္ေစျခင္းျဖင့္ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံမ်ားအား မ်ိဳခ်လႊမ္းမိုးေရးမွာ ျဗိတိသွ်တို႕၏ ကိုလိုနီမူ၀ါဒပင္ ျဖစ္၏။ ဤ ေကာက္က်စ္မႈကို ေပးဆပ္ေနၾကရျပီ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ (၁၉၄၈)ခုႏွစ္၌ ျဗိတိန္ထံမွ လြတ္လပ္ေရး ရရွိခဲ့၏။
If we stick to facts virtually all Muslims of Rakhin area trace their origins to Bengali immigration during British colonial rule and this is sufficiently documented from 1870s to mid 20th century. It was a British colonial policy to engulf nations with illegal immigrants to be used at a later date to ignite friction. The cunning has paid off. Burma gained independence from Britain in 1948.
ဇာတ္လမ္းေဟာင္းမ်ား
၁၈၇၂ ခုႏွစ္ ျဗိတိသွ်ျမန္မာႏိုင္ငံ (စစ္ေတြျမိဳ႕)
အုပ္စု - ေယာက်္ား - မိန္းမ - စုစုေပါင္း
အိႏၵဴ - ၁၈၈၄ - ၂၈ - ၁၉၁၁
မိုဟာေမဒင္ - ၃၅၁၆ - ၁၅၀၂ - ၅၀၁၈
ဗုဒၶဘာသာ - ၅၈၉၂ - ၅၆၂၇ - ၁၁၅၁၉
ခရစ္ယန္ - ၂၁၆ - ၁၀၉ - ၃၂၅
အျခားဘာသာမ်ား- ၃၈၇ - ၇၀ - ၄၅၇
အားလံုးစုစုေပါင္း- ၁၁၈၉၅ - ၇၃၃၅ - ၁၉၂၃၀
(အခြန္၊ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ စီးပြားေရး ဌာန၊ ၁၈၇၅၊ ၄၂)
The myths
British Burma Census of 1872 (Akyab Town)
Group - Male - Female - Total
Hindu - 1,884 - 28 - 1,911
Mohomendan - 3,516 - 1,502 - 5,018
Buddhist - 5,892 - 5,627 - 11,519
Christian - 216 - 109 - 325
Others - 387 - 70 - 457
Grand Total - 11,895 - 7,335 - 19,230
(Department of Revenue, Agriculture and Commerce 1875, 42)](https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/1011787_408658959254310_1710521222_n.jpg)
