ျမင္းပုႏွင့္ ျမင္းေမာင္းသမား

ျမင္းပုတေကာင္ကို အ၀ီးၿပီးကားလမ္းမႀကီးတေလွ်ာက္ ေမာင္းႏွင္း၏။ ၀န္တင္ကုန္ကားႀကီးတစီး ႐ုတ္တရက္အနားက ပြတ္ေမာင္းလားရာ ျမင္းပုသည္ေၾကာက္လန္႔၍ ကားလမ္းဘဲေဂ်ာက္ကမ္းဘားသို႔ ခုန္ခ်ထြက္ၿပီးလား၏။ ေၾကာက္လန္႔ေဇာနန္႔ တိုးထြက္ၿပီးနီေသာ ျမင္းပု-ပုတံုးကို ႏွစ္ေခါက္ခ်ိဳးဆြဲကိုင္ကာ ကားလမ္းမႀကီးထက္သို႔ အားသကုန္ျပန္ဆြဲတင္၏။ ျမင္းပုကလည့္ လူပါျမင္းဂါရီကိုပါ ဆြဲထြက္ၿပီး၏။

ေၾကာက္ေဇာနန္႔အတူ တစြတ္ထိုးကမ္းလမ္းမႀကီးေစာင္းသို႔ ထြက္ၿပီးယင္းထြက္ၿပီးနီသည္ကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည့္ ျမင္းေမာင္းသမားက “အေ၀း.......လတံုး..!..။ ဟိုင္း.....ေအာင္ႏိုင္သူ.......သင့္ေၾကာက္စိတ္ကိုေလ့ အႏိုင္ယူပါ..ဟုသိမ့္” ဟု စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေအာ္ဆိုလိုက္၏။

“တရိစၦာန္က တရိစၦာန္လားလမ္းထက္မွာရာ ေမာင္းႏွင္းသင့္၏။”




ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
၁၈၊ ၁၀၊ ၂၀၁၀
Glada Hudik

မွတ္ခ်က္။ ။ Ass ကို ဗမာမွာ ျမည္းလို႔တြိ႔ရပါေရ။ ရခိုင္မွာ ဇာေခၚေလ မသိပါ။ ယင္းအတြက္နန္႔ ျမင္းပုလို႔ ဘာသာျပန္ထားပါေရ။ Ass ကို ရခိုင္ပိုင္ေခၚစြာကို သိေကတခ်က္ ေျပာပီးကတ္ပါ။ အထူးေက်းဇူးတင္လ်က္။

ပုရြက္ဆိတ္ႏွင့္ေဒါင့္ေဒး

နီေရာင္ေတာက္ပနီေသာ မိုးထက္ေစာေစာတခုမွာ ပုရြက္ဆိတ္တေကာင္ ေပါ့ပါးလ်င္ျမန္စြာ အစာရွာထြက္လာယင္း လိပ္ျပာအျဖစ္သို႔ အသြင္ေျပာင္းခါနီးျဖစ္ေသာ ေဒါင့္ေဒးအိမ္နားက ျဖတ္လာ၏။ သက္၀င္ခါစ ေဒါင့္ေဒးက သူပုတံုးကိုတခ်က္ လႈပ္ယမ္းလိုက္၏။ ပုတံုးလႈယမ္းမႈက ပုရြက္ဆိတ္အား ကဲ့ရဲ့ေျပာဆိုရန္ ဆြဲေဆာင္လိုက္သလိုလို ျဖစ္လီ၏။ “ငရဲႀကီးလိုက္ေတပင္..။ တရိစၦာန္ျဖစ္ရစြာေတာင္ ၿခီးလက္မစံု၊ သနားဖို႔ေကာင္းလိုက္ေတပင္...။ ဇာေလာက္႐ုပ္ဆိုးလိုက္ေတ ဘ၀ေလးခ်င့္။ ငါက ထိုနားေဒနား ၿပီးလႊားႏိုင္ေရ။ ဧရာမႀကီးမားေရသစ္ပင္အျမင့္တိကို ၿပီးတက္ႏိုင္ေရ။ နင္ကား ေအမရြတ္ခြံေခ်ထဲမွာ ေထာင္က်က်လို႔ရာ။ ပုတံုးေခ်တခုတည္းရာ လႈပ္ႏိုင္ေရ။ ဘ၀ငရဲဆိုစြာ ယင္းခ်င့္ရာမနားေယ..။” ဟု ပုရြက္ဆိတ္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ ေျပာလိုက္၏။ ေဒါင့္ေဒးမွာ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ၾကား႐ုံေလာက္ရာ နားေထာင္နီလိုက္ရ၏။

သံုးေလးရက္ၾကာေသာေနာက္မွာ ပုရြက္ဆိတ္ ေနာက္တေခါက္ အနားကျဖတ္လာေသာအခါ မရြတ္ခြံပိုးအိမ္အခြံတခုတည္းရာ ေဟာင္းေလာင္းတြိ႔ရ၏။ ပါတ္၀န္းက်င္းကိုတခ်က္ သိုင္း၀ိုင္းၾကည့္လိုက္၏။ ဇာနားေရာက္လားခေလ ေဒါင့္ေဒတေကာင္း.... စိတ္မွာရည္ရြက္လိုက္၏။ အလြန္လွပေသာ ေရာင္စံုအျပည့္နန္႔ လိပ္ျပာေတာင္ပန္ခပ္နီေသာ အရိပ္ႀကီးတခု က်လာသည္ကို အလန္႔တႀကီးတြိ႔လိုက္ရ၏။ လိပ္ျပာက ”တခ်က္ ၾကည့္စမ္..!..!..! အေဆြသနားေရ ေဒါင့္ေဒးသူငယ္ခ်င္းပါရာ...။ လ်င္ျမန္သြက္လက္ေတ အေဆြၿခီေခ်ာင္းတိ ခြန္အားဟိသေလာက္ က်ႏႈပ္ကိုမွီေအာင္ လိုက္ၿပီးၾကည့္ပလင္..။ က်ႏႈပ္ေျပာေရစကားေခ်တိကို နားေထာင္ခ်င္ေက က်ႏႈပ္ကိုမွီေအာင္ ခ်ိတ္တက္ပါလတ္...အေဆြ..။“ ဟု ေျပာယင္း ေဆာင္းဦးေပါက္ လီေျပလီညႇင္းထဲ ပ်ံတက္လားလီ၏။


”႐ုပ္သြင္ျပင္တိေရ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္စီတတ္၏“

ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
၂၈၊ ၀၉၊ ၂၀၁၀

လယ္သမားႀကီးႏွင့္ ျမြီသူငယ္

တခုေသာေဆာင္ရာသီ၌ လယ္သမားႀကီးတဦးသည္ အလြန္ခ်မ္းအီးနီေသာ ရီခဲျပင္ထက္၌ ခြီလွ်က္၀ပ္နီေသာ ႃမြီငယ္တေကာင္အားတြိ႔လီ၏။ လယ္သမားႀကီးသည္ အလြန္သနားဂ႐ုနာ သက္ေရာက္လာၿပီး ႃမြီကိုေကာက္ယူကာ သူ၏အႏြီးထည္ေဆာင္း၀တ္အက်ႌအိပ္မွာ ထည့္ထားလိုက္၏။

လယ္သမားႀကီးကိုယ္ခႏၶာ၏ ႏြီးေထြးမႈ၊ ေဆာင္း၀တ္အက်ႌ၏ လီလံုမႈမ်ားေၾကာင့္ ႃမြီငယ္သည္ ျပန္လည္သက္၀င္လႈပ္ယွားလာ၏။ ႃမြီ႐ို႔၏သဘာ၀အေလွ်ာက္ လယ္သမားႀကီးအား ေပါက္ကိုက္လိုက္၏။ လယ္သမားႀကီး၏ ကိုယ္ခႏၶာတခုလံုး အဆိပ္ျပန္႔၀င္၍ ခ်က္ခ်င္ညိဳမဲ့လာ၏။ လယ္သမားႀကီးသည္ အလြန္ေၾကာက္စိတ္၀င္လာၿပီး သူ၏ထြက္သက္ႏွင့္အတူ ‘ရန္သူကို ခါးဗိုက္မွာထည့္၍ သနားဂ႐ုနာသက္မိျခင္းသည္ အလြန္မိုက္မဲလီစြ၊ မွားလီစြ’ ဟု ေအာ္ဟစ္ျမည္တြန္လ်က္ ေၾကာက္ႀကီးသာန္ဖက္က်ကာ ဘ၀တပါးသို႔ ေျပာင္းလားရလီ၏။


Aesop fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
(Glada Hudik)

စားစီလိုေသာေစတနာ (၀ါ) ကျခည္သည္ေမ်ာက္မ်ား

အခါတပါး၌ နန္းတြင္းမင္းသားတဦးမွာ ေလ့က်င့္ပီးထားေသာ ေမ်ာက္တအုပ္ဟိ၏။ ထိုေမ်ာက္မ်ားသည္ လူမ်ားကဲ့သို႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ကျပတတ္၏။ ဆရာခိုင္းသမွ် လိုက္နာေဆာင္ရြက္တတ္၏။ အလွအပဆံုးေသာ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈကို ႏွစ္သက္တတ္ၾက၏၊ ဂုဏ္ယူတတ္ၾက၏။ တရြာ၀င္တရြာထြက္၊ တျမိဳ႕၀င္တျမိဳ႕ထြက္ ပြဲလန္းသဘင္ႀကီးျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ထိ ကျပေဖ်ာ္ေျဖၾက၏။ ပရိတ္ႆတ္မ်ား၏ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ၊ လက္ခုပ္သံမ်ားျဖင့္ ခ်ီက်ဴးမႈမ်ိဳးစံုကို အျမဲပိုင္ဆိုင္ထားသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။

တရက္နိေသာအခါ ရြာတရြာ၌ ေမ်ာက္ဇာတ္သဘင္ႀကီးသည္ ရာမလကၡဏဇာတ္လမ္းကို ကျပနီစိုင္ အေခ်တေယာက္သည္ သူ၏ေဘာင္းဖီအိပ္ထဲက ပဲေတာင့္တဆုပ္ယူ၍ စားစီလိုေသာေစတနာျဖင့္ စင္ျမင့္ထက္သို႔ ေ၀းတင္လိုက္၏။ ပဲေတာက္မ်ားကိုျမင္ရေသာ ကျခည္သည္ေမ်ာက္မ်ားသည္ ဇာတ္ကရန္စိတ္မေရာက္ႏိုင္ဘဲ ေမ်ာက္႐ို႕၏သဘာ၀အေလွ်ာက္ အငမ္းမရ (ဣေႃႏၵမရ) ပဲေတာင့္မ်ားကို လုယက္ေကာက္စားၾက၏။ ၀တ္စား ဆင္ယင္ထားေသာ ဇာတ္၀တ္တန္ဆာပလာမ်ားကို ဆြဲခၽြတ္ၾက၊ တေကာင္ႏွင့္တေကာင္ ပဲေတာင့္လုစားၾက၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားၾကႏွင့္ လူအုပ္ႀကီး၏ သေရာ္ရယ္ ရယ္သံမ်ားၾကား၌ ရာမလကၡဏဇာတ္၀င္ခန္းႀကီး မၿပီးမျပတ္ ဘ႐ုပ္သံုးဆယ္ျဖင့္ အဆံုးသတ္လိုက္ရ၏။

‘အရာရာတိုင္းသည္ သင္ထင္ျမင္ယူဆထားသည့္အတိုင္း အျမဲထာ၀ရမဟုတ္ေပ။’

Aesop fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)

အမဲလိုက္ခြီးႏွင့္ယုန္သူငယ္

ေတာင္ကုန္တခု၌ အမဲလိုက္ခြီးတေကာင္သည္ ယုန္သူငယ္တေကာင္အား ေတာနီတရိစၦာန္အခ်င္းခ်င္း မိတ္ေဆြအျဖစ္ေနာက္ေယာင္ခံ အမဲလိုက္လာ၏။ သူ၏ခြ်န္ထက္ေသာ သြားမ်ားျဖင့္ တခ်က္တခ်က္ ငံုကိုက္လိုက္ ျပန္လႊတ္လိုက္ျဖင့္ မိတ္ေဆြခြီးတေကာင္ကဲ့သို႔ ေတာကဇာတ္လိုက္လာ၏။

ယုန္သူငယ္သည္ အမဲလိုက္ခြီး၏ ငံုကိုက္လိုက္ ျပန္လႊတ္လိုက္ လုပ္နီေသာ အေပ်ာ္ထမ္း ေတာကဇာတ္ခံနီရမႈဒါဏ္ကို မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လာ၍ ‘အေဆြ……အမဲလိုက္ခြီး၊ သင္သည္အကၽြႏု္ပ္အား ေတာကဇာတ္မည့္အစား သင္၏မူလဗီဇစိတ္ရင္းကို ေဖာ္ျပသင့္ပါ၏။ အကယ္၍သင္သည္ မိတ္ေဆြတဦးျဖစ္ပါက ပဇာေၾကာင္း အကၽြႏ္ုပ္ကို နာၾကင္ေအာင္ကိုက္ရပါသနည္း။ အကယ္၍သင္သည္ အကၽြႏု္ပ္၏ ရန္သူတဦးဆိုပါလွ်င္ (သို႔မဟုတ္) အကၽြႏု္ပ္သည္ ကိုယ္ပင္၏သားေကာင္တေကာင္ျဖစ္နီပါလွ်င္ ပဇာေၾကာင္း ဂ်ီေခ်တေကာင္ကဲ့သို႔ အကၽြႏု္ပ္အား မကိုက္ျဖတ္ပါသနည္း။ မိတ္ေဆြသေယာင္ေယာင္ကဲ့သို႔ ရက္စက္ယုတ္မာျခင္းသည္ ရန္သူတေယာက္၏ရက္စက္ယုတ္မာမႈထက္ ဆိုး၀ါးစြာ နာၾကင္ခံစားရပါ၏။’ ဟု ျပတ္သားစြာ မီးခြန္းထုတ္လိုက္၏။

အကယ္၍ သင္သည္ တစံုတေယာက္အား ယံုၾကည္မႈဟိျခင္း၊ မဟိျခင္းကို သဲသဲကြဲကြဲ မိမိကိုယ္ကိုမိမိမသိလွ်င္ မည္သူကိုမွ မိတ္ေဆြအျဖစ္ မယံုၾကည္ပါႏွင့္။

Aesop Stories
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

သမင္မႏွင့္ျခေသၤ့ဖို

တရံေရာအခါ ျမႇားဒါဏ္ရာရနီေသာ သမင္မတေကာင္သည္ မုတ္ဆိုး၏အႏၵရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ တဟုန္းထိုးထြက္ၿပီးလီ၏။ အႏၵရာယ္မွလြတ္ေျမာက္လိုေသာ သမင္မသည္ ၿပီးလႊားနီယင္း ေက်ာက္ဂူတခုထဲသို႔ ၀င္ပုန္းေအာင္းနီလိုက္၏။ သမင္မသည္ မုတ္ဆိုး၏အႏၵရယ္မွ လြတ္ေျမာက္ၿပီးဟုထင္မွတ္လ်က္ ေက်ာက္ဂူထဲ၀ပ္၍ ျမႇားဒါဏ္ရာကို လွ်ာျဖင့္ယက္နီယင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဂူေအာင္းက်က္စားနီေသာ ျခေသၤ့ဖိုႀကီးသည္ သမင္မ၏ဂုတ္ဆက္ကို ႐ုတ္တရက္ခ်ဳပ္ကိုက္ထားလိုက္၏။ ျခေသၤ့ဖိုႀကီး သမင္မ၏ဂုတ္ဆက္ကို မျဖဳတ္တမ္းခ်ဳပ္ကိုက္ထားနီစိုင္ ‘ဒုဏၡတရားက အကၽြႏု္ပ္သာျဖစ္ပါ၏။ မုတ္ဆိုး၏အႏၵရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္လိုျခင္းျငႇာ ေက်ာက္ဂူထဲ၀င္ၿပီးခါမွ ျခေသၤ့ဖို၏ စားပြဲခုန္ထက္က အဟာရျပည္စံုေသာ ဟင္းလွ်ာျဖစ္ရပါ၏’ ဟု ျမည္တြန္ၿပီး ဘ၀နိဂုဏ္းခ်ဳပ္ရလီ၏။

‘အႏၵရာယ္တခုမွလြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းသည္ ေနာက္ထပ္အႏၵရာယ္တခု၏ သားေကာင္မျဖစ္စီရန္ အလြန္အေရးႀကီးပါ၏’

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

ခြီးသူငယ္ႏွင့္ ဂုန္းသႀကဲ

ခြီးသူငယ္တေကာင္သည္ ၾကက္ဥအလြန္ၾကစ္တတ္၏။ ၾကက္ဥစားရမွ စိတ္ေက်နပ္တတ္သည့္ အေလ့အထဟိ၏။ တရက္ေသာအခါ အႆျပာ၊ ဂုန္းေကာက္ေရာင္းစားေသာ ဆင္းရဲသားအိမ္ ေမာင္းကာစြမ္းေအာက္၌ ဂုန္းသႀကဲတလံုးက်နီ၏။ ခြီးသူငယ္သည္ ထိုဂုန္းသႀကဲကိုျမင္ေသာအခါ အလြန္ေပ်ာ္လား၏။ သူ၏ပါးစပ္ကို အက်ယ္ဆံုးဖြင့္လိုက္ၿပီး အာေလာက္က် အားရပါးရ မ်ိဳခ်လိုက္၏။

မ်ားမၾကာခင္ ခြီးသူငယ္သည္ အႀကီးအက်ယ္ ၀မ္းခဲ၊ ၀မ္းၾကင့္လာ၏။ ၀မ္းခဲ၀မ္းၾကင့္ေ၀ဒနာကိုခံစားယင္း ေညာင္ျမစ္ၾကား၌ ၀ပ္လွ်က္ ‘လံုး၀ိုင္းေသာအရာတိုင္း ၾကက္ဥလို႔ထင္မွတ္ျခင္းသည္ အလြန္မိုက္မဲ့ေသာ စိတ္ကူးစိတ္သန္းျဖစ္၏’ ဟု စိတ္၌ထင္မွတ္မိ၏။ ခြီးသူငယ္သည္ ၀မ္းခဲ၀မ္းၾကင့္ေရာဂါျဖင့္ ေညာင္ျမစ္ၾကား၌ ဘ၀တပါးသို႔ ေျပာင္းရလီ၏။

ေတြးေတာဆင္ျခင္ျခင္း၊ သံုးသပ္ျခင္းမဟိဘဲ စိတ္ကူးအထင္အတိုင္း လုပ္ေသာသူသည္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အႏၵရာယ္ႀကီးႏွင့္ရင္ဆိုင္ရ၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik